نياز كشورهاي صنعتي به تسليح خاورميانه
"بايد به اين حقيقت توجه داشت كه وقوع جنگهاي جهاني و درگيريهاي مشابه گسترده كه در گذشته ميان كشورها به وجود ميآمد، اكنون ناممكن است و جنگهاي جديد جهاني بيشتر منطقهيي خواهند بود."
ایسنا: "منابع كشورهاي صنعتي كه هر گونه كالاي توليدي و مصرفي را در گذشته به كشورهاي توسعه نيافته ميفروختند در حال تمام شدن است، بنابراين از اين به بعد تنها كالايي كه اين كشورها ميتوانند در حجم بالايي بفروشند كالاهاي تكنولوژيكي پيشرفته و سلاحهاي فوقالعاده پيچيده است." علي كولبي، رييس موقت مركز تحقيقات راهبردي امنيت ملي "توسام" مستقر در آنكارا در گزارشي در روزنامه تركيش ديلي آورده است: بايد به اين حقيقت توجه داشت كه وقوع جنگهاي جهاني و درگيريهاي مشابه گسترده كه در گذشته ميان كشورها به وجود ميآمد، اكنون ناممكن است و جنگهاي جديد جهاني بيشتر منطقهيي خواهند بود. بايد اين موضوع را نيز در نظر داشت كه اين گونه جنگهاي منطقهيي براي كشورهاي توليد كنندهي اسلحه در رابطه با سهم آنها در اقتصاد آن كشورها بسيار ضروري است. وي در اين گزارش افزوده است: در ميان سالهاي 1988 تا 1980 جنگ ايران و عراق يك ميليون تلفات به جاي گذاشت و منجر به خسارتهاي مالي به ارزش 150 ميليارد دلار شد و اين تخريب سنگين براي هر دو كشور، جنگ "سخاوتمندانهاي" براي توليد كنندگان سلاح بود، زيرا آنها توانستند بازار اسلحهشان را گسترش دهند و
سلاحهاي جديد توسعه يافتهشان را آزمايش كنند. پس از اين جنگ، درگيريهاي مشخصي به جز حمله صدام به كويت و به تبع آن دخالت آمريكا در اين منطقه و حملهي تحت رهبري آمريكا به افغانستان و عراق پس از 11 سپتامبر رخ نداده است. اگر چه آن حملات شديدا به صنعت تسليحاتي آمريكا كمك كرد ولي به صنايع تسليحاتي اروپا و روسيه كمك شاخصي نكرد. فدراسيون روسيه وارث اتحاد جماهير شوروي سابق كه در دورهي جنگ سرد انبوهي از سلاحهاي نازل و بيكيفيت را به كشورهاي جهان سوم فروخته بود، در دورهي جنگ عراق و ايران از اين بازار بيبهره بود. خاورميانه و تسليحاتي شدن اما ارزيابيهاي اغراق آميز از تحولات در جهان سياست و مصيبت و رنج ناشي از آن اخيرا باعث شده است كه گسترش سلاحها و رقابت تسليحاتي بويژه در منطقه ما بوجود آيد. از جملهي اين موارد ميتوان به اين موضوع اشاره كرد كه آمريكا به بهانهي تهديد ايران، به كشورهاي منطقه قول كمك نظامي داده است. ميشود گفت كه سفر كاندوليزا رايس وزير امور خارجه آمريكا و رابرت گيتس وزير دفاع اين كشور در اواخر ژوئيه 2007 به خاورميانه، آتش اين رقابت تسليحاتي جديد را در خاورميانه به پا كرد. در همين رابطه اعلام
شد كه 13 ميليارد دلار به مصر و 30 ميليارد دلار به اسراييل كمك نظامي خواهد شد. همچنين اعلام شد كه عربستان سعودي و ديگر كشورهاي عرب حوزه خليج فارس نيز از آمريكا كمك نظامي دريافت خواهند كرد. در ادامهي اين مطلب آمده است: آمريكا كه از كشورهاي اين منطقه حمايت ميكند و پروژهي موسوم به "اسلام ميانه رو" را به پيش ميبرد، عليه سوريه كه مواضع نزديكي با حماس و حزبالله و ايران دارد و هم چنين اعلام كرده در موضوع بلنديهاي جولان تسليم نميشود، گامي برداشته است كه به صنعت تسليحاتي واشنگتن كمك خواهد كرد. در ادامهي اين مطلب ميخوانيم: به اين ترتيب ارتش آمريكا با برنامههاي عملياتي جديد نياز بالقوه به توسعه و پياده سازي تكنولوژيهاي جديد توسط توليد كنندگان اسلحه را نيز تضمين ميكند. در حالي كه چنين تحولات مثبتي در خاورميانه براي آمريكا در حال شكل گيري است، يك كشور اروپايي مانند فرانسه كه به دليل مشكلش در بازاريابي در دورهي ركود فروش اسلحه و جنگنده است، بايد براي توليد و صادرات اسلحه منابع ديگري پيدا كند و بتواند هزينه هر واحد از اسلحهي توليد شده را به خاطر نيروهاي مسلحش كاهش دهد. بنابراين اين كشور با يك رويكرد خوش
بينانه ليبي را انتخاب كرد. نيكولا ساركوزي رييس جمهور فرانسه، به عنوان يك مدير تجاري به ليبي نزديك شد و معمر قذافي رييس جمهور ليبي نيز كه ميخواست از تحريم تسليحاتي عليه اين كشور رهايي يابد، بسيار از اين طرح فرانسه استقبال كرد.
دیدگاه تان را بنویسید